۱- حفظ ذخایر پر ارزش ژنتیکی مرغ‌های بومی، بهبود تغذیه روستاییان، ایجاد اشتغال و بهبود در آمد آنان.
۲- کاهش بخشی از نیاز کشور به مواد خوراکی طیور مثل ذرت، سویا، گندم، جو و… که از خارج تأمین میشود.
۳- مرغ بومی در برابر شرایط نامساعد زیستی و بیماری‌ها مقاومت بیشتری دارد.
۴- نگهداری مرغ بومی، با کم ترین هزینه و تنها با مصرف باقیمانده سفره و ضایعات کشاورزی میسر است.
۵- تولیدات طیور بومی به عنوان محصول ارگانیک (که بدون استفاده از دارو پرورش یافته اند) در میان مصرف کنندگان مقبولیت بیشتری دارد.مزیت پرورش مرغ بومی در بستر، نسبت به نگهداری در قفس بیشتر است.
۶- گوشت مرغ و تخم مرغ دارای ارزش غذایی زیادی بوده وتأمین کننده پروتیین حیوانی روستاییان می باشد.
۷- تهیه محل و جایگاه برای پرورش مرغ، برای روستاییان بسیار آسان تر از فراهم کردن محل و جایگاه برای پرورش دیگر حیوانات اهلی می باشد.
۸- در شرایط زندگی عشایری که اغلب یخچال وجود ندارد، نگهداری تخم مرغ بسیار ساده تر از سایر منابع پروتئینی است. (تخم مرغ های بی نطفه، در درجه حرارت معتدل، کیفیت خود را به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز حفظ می کنند).
۹- گوشت مرغ به خاطر سهل الهضم بودن، می تواند غذایی مناسب برای افراد کهنسال یا بیمار روستایی باشد.
۱۰- نگهداری و پرورش مرغ‌های بومی، به دلیل نیاز نداشتن به امکانات و تجهیزاتی که در پرورش مرغ‌های صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرند و نیز داشتن مقاومت بیش تر و سازگاری با اقلیم بومی، آسان تر است.
۱۱- خانوارهای روستایی فاقد زمین نیز، توانایی نگهداری از چند قطعه مرغ را با حداقل امکانات دارند.
۱۲- زنان و دختران روستایی به عنوان یک نیروی کار مناسب می توانند مدیریت و نگهداری از یک گله کوچک مرغ را بر عهده گیرند که درآمد جنبی حاصل از آن، در اقتصاد خانوار روستایی اهمیت زیادی دارد.
۱۳- پرورش مرغ بومی و تولیدات آن، واحد تولیدی کوچکی را به وجود می آورد که نیاز به تکنولوژی خاصی ندارد.
۱۴- با نگهداری و پرورش طیور، خانوار روستایی به وی‍ژه کودکان، با پرندگان، بیش از پیش خو می گیرند و می تواند سرگرمی خوبی برای آنان باشد
مدیریت تولید مثل
یکی از راه های کم کردن هزینه ها، بالا بردن توان تولیدمثلی قوچ ها و میش ها با استفاده از ابزارهای مدرن مدیریتی می باشد که می توان با بالا بردن توان تولیدمثلی قوچ ها از تعداد آنها در گله کاست که علاوه بر بازگشت سریع تر سرمایه، هزینه های نگهداری را نیز کاهش می دهد. همچنین بالا بردن توان تولید مثلی میش ها باعث زایش بیشتر، هم در یک مرحله زایش و هم در دفعات زایش در طول سال شده، در نتیجه میزان سود سالیانه بیشتر خواهد شد.
طی سالیان اخیر ابزارهای مختلفی برای مدیریت تولید مثل معرفی شده اند که مهم ترین آنها داروهای تنظیم کننده زمان فحلی و جفت گیری گوسفند و بز می باشد که از این گروه می توان سیدر، اسفنج و رگولین را نام برد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد شغل دامداری و دامپروری و همچنین پرورش گوسفند زنده حتما کلیک نمایید .
در این پست به معرفی مزایا پرورش و نگهداری از گوسفند زنده خواهیم پرداخت . با ما همراه باشید .
1 . گوسفند یک حیوان تقریبا خوش بنیه ای است که آب و هوای متغییر و کم آب را تحمل می نماید و با فقیرترین علوفه و غذاها می تواند رشد داشته باشد و محصولات دامی تولید کند .
2 . توسط گوسفند می توان زمین های نا مرغوبی که برای کشت و زرع مطلوب نیست با ساخت مرتع تصنعی مورد استفاده دوباره قرار داد.
3 . گوسفند در مقایسه با بقیه دام ها به جیره محافظت کمتری احتیاج دارد و بیشتر غذایی را که اخذ می نماید صرف ساخت رشد و نمو خویش میکند . به همین سبب در بیشتر کشورهای عالم از نقطه نظر اقتصادی در سکو اولیه برای شغل دامداری جای‌دارد .
4 . محصولات تولیدی گوسفند را در تمام ایام سال می شود به بازار عرضه کرد , به همین علت دامدار کمتر با مشکلات مالی مواجه می شود .
5 . بازگشت سرمایه تقریبا پر سرعت است , برای مثال بره را در 3 ماهگی یعنی 8 ماه بعداز آبستنی می توان فروخت .
6 . عادت گوسفند از نگاه دفع فضولات و علی الخصوص در نقاط مرتفع چراگاه و مرتع از دید تقویت و کود دهی خاک مورد اعتنا و اهمیت است .
7 . پشم حاصله را می شود به راحتی انبار کرد و در زمان مناسب به بازار عرضه کرد یا این که به شهرهای پشم را ارسال کرد که به قیمت مناسب تری می توان آن را فروخت .
8 . چربی خالص پشم ( لالولین ) که از پساب حاصله از شستشوی پشم بوسیله روش های شیمیایی جدا میشود تحت عنوان ادغام کننده کرم های آرایشی و طبابت استعمال میگردد .